ایران رتبه اول اهدای عضو در آسیا - تور سریلانکا

علی ربیعی، سخنگوی دولت و دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس جمهوری به مناسبت روز 31 اردیبهشت، روز ملی اهدای عضو، طی یادداشتی نوشت:

آدینه 31 اردیبهشت، روز ملی اهدای عضو است. یادمان باشد برای نجات یک زندگی، حتی لحظه ها هم مهم هستند. بر طبق آمارهای اعلام شده، هم اکنون 25هزار نفر در انتظار پیوند هستند. پیوندی که از راستای تلخ اما فداکارانه می گذرد و می تواند سرنوشت زجرآور تعدادی از انسان های منتظر پیوند را تغییری بنیادی دهد.

این راستا که از اهدای عضو افراد دچارمرگ مغزی که هرگونه تدبیری برای زنده ماندنشان بی نتیجه مانده می گذرد، به همت والا و مطلع سازی برای دریافت تصمیمی منطقی و انسانی نیازمند است که افراد اجازه دهند اعضای عزیز از دست رفته شان در بدنی دیگر، ادامه حیات دهد. مرگ مغزی، تنها یک درصد از مرگ ها را شامل می گردد و 99 درصد دیگر، مرگ قلبی است.

مرگ مغزی مانند مرگ معمولی، نوعی مرگ و غیرقابل برگشت است. البته در مرگ مغزی، به دلیل اکسیژن رسانی مصنوعی با دستگاه، ضربان قلب وجود دارد اما این شرایط نهایتا دو هفته طول می کشد؛ لذا این دو هفته فرصتی است برای اینکه خانواده ها تصمیم سرنوشت سازی برای اهدای عضو بگیرند. تصمیمی که می تواند برای دیگران زندگی ساز باشد. البته حتما تصمیم سختی برای خانواده ها است اما می تواند باعث گردد تا خانواده ها از مرگ عزیزانشان برای آنان جاودانگی، صدقه جاریه و نامی نیک تر بیافرینند.

در مرگ مغزی می توان به جای خاکسپاری، با اهدای هشت عضو حیاتی (شامل دو کلیه، دو ریه، کبد، قلب، روده و لوزالمعده) جان هشت انسان را نجات داد. هشت زندگی....

همچنین با اهدای یک تا 53 نَسَج و بافت هر فرد دچار مرگ مغزی شده ( مثل قرنیه، دریچه قلب، تاندون و غیره)، می توان افراد زنده را از معلولیت برهاند.

اهدای عضو، سنت حسنه ای است که از پشتوانه فتاوی شرعی نیز برخوردار است و می تواند به تعالی و انسانی ترشدن جامعه و افزایش زیستی عاطفی و فداکارانه بین مردم یاری کند.

این سنت حسنه از سوی مردم نیکوکار و خیرخواه ایرانی، مورد توجه واقع شده است به همین خاطر ایران در حال حاضر، رتبه اول را در اهدای عضو در کل کشورهای آسیایی دارد.

شاخص دنیای اهدای عضو در ایران، (یعنی تعداد سالانه اهدای عضو به ازای یک میلیون نفر جمعیت) در آغازش یعنی در سال 1379 عدد 0.2 بود. این رقم در انتها سال 98 به 14.3 رسید که به خاطر رشد 70 برابری، زبانزد کشورهای دنیا شد و به همین خاطر، رتبه اول آسیا به ایران اختصاص یافته است.

ایران همچنین رتبه سی و یکم اهدای عضو در دنیا را دارد و در پیوند کبد، دارای رتبه اول دنیا است و رتبه دوم پیوند کبدی را ایالت کالیفرنیای آمریکا دارد.

تا به امروز در بیست سال گذشته، با رضایت حدود 900 خانواده به اهدای عضو، حدود 70 هزار بیمار نیازمند، پیوند شده و به زندگی و آغوش خانواده و جامعه بازگشته اند. علاوه بر آنکه انجام عمل پیوند، باعث رهایی بیماران و خانواده هایشان از تحمل درد و رنج بیماری شده، انجام پیوند در داخل کشورمان و عدم عزیمت بیمار به سایر کشورها باعث شده تا ذخیره ارزی ای به میزان 1.000.000.000.000.000 ریال در طول این سال ها برای کشور انجام گیرد.

در ایران سالانه حدود 5 تا 8 هزار نفر، جان خود را با مرگ مغزی از دست می دهند که نیمی از آنان، اعضای قابل پیوند دارد اما متاسفانه نهایتا 1000 خانواده یعنی حدود یک سوم خانواده ها، راضی به اهدای عضو می شوند و دو سوم خانواده ها با عدم رضایت خود، موجب خاکسپاری بیش از 7 هزار عضو قابل پیوند در سال می شوند.

در عین حال، بالغ بر 25 هزار نفر بیمار نیازمند به پیوند در کشورمان داریم که در لیست های انتظار اعضای مختلف قرار دارند. تاسف آور آنکه روزانه بین 7 تا 10 نفر از آنان، به دلیل نرسیدن عضو پیوندی، فوت می نمایند که رقمی بالغ بر سه هزار نفر در سال است.

در پژوهشی که صورت گرفته، مهمترین دلایل عدم رضایت خانواده ها به اهدای عضو، عدم باور برگشت ناپذیری مرگ مغزی و عدم شناخت آن به عنوان مرگ قطعی و همچنین نهادینه نبودن فرهنگ اهدای عضو در جامعه است.

به همین خاطر ضروری است تا نهادها و دستگاه های مختلف مسئول، به توسعه دانش و مطلعی بیشتر درباره مرگ مغزی اقدام نمایند. در عین حال همه ما نیز در کنار آنها وظیفه داریم به ترویج فرهنگ ایثار و نوع دوستی به وسیله اهدای عضو بپردازیم تا باورمان گردد فقط به وسیله اهدای عضو است که داستان همه ما در این کره خاکی، اینگونه و البته بسیار زیبا به انتها می رسد: یکی بود و همواره هست.