با جاذبه زیبا و گردشگری میانکاله آشنا شوید - تور سریلانکا

دیدنی های میانکاله

میانکاله شبه جزیره ای است در دریای خزر که فقط 45 کیلومتر با بهشهر فاصله دارد. این منطقه حفاظت شده دقیقا در قسمت جنوب شرقی دریای مازندران واقع شده و بیش تر از 68 هزار هکتار (کمی کمتر ازدشت لار) مساحت دارد.

میانکاله در سال 48 به عنوان منطقه حفاظت شده و در سال 54 به عنوان تالاب بین المللی معرفی شده. در سال 55 هم در ذخیره گاه زیست کره یونسکو ثبت شده است.

متوسط بارندگی منطقه 700 میلیمتر در سال و دمای متوسط آن هم 17 درجه است. آب تالاب میانکاله شور است و از رودخانه های قره سو و چند رودخانه فصلی تامین می گردد.

میانکاله فقط زائده ای 60 کیلومتری از خشکی نیست. جایی است که اگر بخواهید همه چیزش را ببینید شاید 2 تا 3 روز باید زمان بگذارید. میانکله را ساخته اند برای حیات وحش. جایی است که پر است از شنزارهای ساحلی، اراضی باتلاقی، آبگیرها، مرداب جنگلی با پوشش درختچه های گز، جنگل انارستان، بوته های تمشک و زمین های پست و گره افتاده.

نکته: یادمان نرود که این طبیعت جزئی از کشورمان است. متعلق به ماست و باید به هر طریق از آن محافظت کنیم.

پرنده نگری در میانکاله

میانکاله سرزمین آسمان است. اصلا میانکاله برای همین پرندگانش بین مردم مشهور است. بیش از 200 گونه پرنده مهاجر و بومی که اغلب آن ها مهاجرند. به دلیل تعداد زیاد پرندگان (نزدیک به 500 هزار قطعه) در این ناحیه، میانکاله تبدیل شده به رصدگاه پرندگان. کافیست یک دوربین دوچشمی بردارید و مدت ها غرق در پایکوبی پرندگان در آسمان شوید.

پرندگان میانکاله قشلاقشان را اینجا می گذرانند. از سیبری می آیند و پاییز و زمستان را در شمال کشور اتراق می نمایند. برای این که پرندگان را ببینید از آن درختان انار و تمشک های شیرین دل بکنید و سعی کنید خودتان را برسانید به تالاب. اینجا چکمه هایتان را بپوشید و از نی زار رد شوید تا برسید به زمینی باتلاقی. کم کم حس می کنید که دارید در زمین فرو می روید. نگران نباشید اینجا چندان عمق ندارد. آنقدر در تالاب جلو بروید تا برسید به آب.

اینجا دیگر سرزمین پرندگان است. پرندگان هستند که حکمرانی می نمایند. هر طرف را که سر بچرخانید گونه ای پرنده می بینید. از فلامینگو بگیرید تا اردک و آپچلیک و انواع غاز.

همه جا گفته اند که بروید میانکاله و پرنده ببینید. اما در اینجا به شما می گوییم که پرنده های میانکاله فقط بخشی از طبیعتی است که انتظارتان را می کشد.

انار ترش میانکاله

میانکاله سرزمین انار ترش است. پوشش 100 کیلومتر مربعی از درختان اناری که نه توسط انسان کاشته شده اند بلکه هدیه طبیعت هستند. البته به دلیل خاک شور منطقه، انار میانکاله شیرینیش مانند انار ساوه یا مِی خوش شیراز نیست. اما ترشی آن طوری است که ربش طعم خوبی به فسنجانتان می دهد.

وارد میانکاله که می شوید دو طرفتان پر است از درختان انار و بوته های تمشک. در زمستان چیزی از انار به شما نخواهد رسید. اما اگر مهر بروید مطمئنا ترشی انار لب و لوچه تان را به اندازه کافی جمع می نماید.

به غیر از انار ترش و تمشک شیرین، 179 گونه گیاهی در این منطقه ثبت شده است. گیاهانی مثل: ازگیل، تنگرس، سیاه تل، ولیک، سپیدار، گز، داغداغان، اوجا، دم اسب، علف هفت بند، علف شور، جگن و نی.

اسب میانکاله

میانکاله همچنین سرزمین اسب سرخ مو است. این اسب های نیمه وحشی حدود 150 سال پیش توسط روس ها به منطقه آورده شدند.

ساحل، کویر و آفرود

به کوچکی میانکاله در نقشه نگاه نکنید. سرزمینی است که 680 کیلومتر مربع مساحت دارد. همه اش که آب و پرنده نیست. جاهایی دارد که اگر شبانه شما را به آنجا ببرند، صبح با دوستتان تماس می گیرید و می گویید شما را برده اند کویر.

ساحل میانکاله با بقیه سواحل شمال متفاوت است. تمیز است چرا که از دست ما آدمیان در امان مانده. در ساحل میانکاله دیگر احتیاجی به ابزار و لوازم ندارید. حقیقتا اگر به دنبال یک ساحل بکر و تمیز هستید و دلتان می خواهد بدانید ساحل شمال بدون زباله چه شکلی می گردد، میانکاله را از دست ندهید.

رفتن به این ساحل کار سختی نیست و راستا سر راستی دارد. کافیست ماشین را بیندازید داخل جاده خاکی و از در محیط بانی تا شمال منطقه برانید. قبل از این که به ساحل برسید تپه های شنی است که جان می دهد برای آفرود.

این تپه های شنی توسط خطی از درختان به عرض 100 متر از ساحل جدا شده اند. در حاشیه جنوبی ساحل یک جاده نسبتا سنگلاخی وجود دارد که شما را به سمت شرق و کلبه های ماهیگیران می برد. در گذشته نه چندان دور در همین ساحل می توانستید کشتی به گل نشسته پژواک را ببینید.

تذکر: ساحل میانکاله از آن جاهایی است که هنوز تمیزی و صفای خودش را دارد. پس آن بطری آبتان را با خود حمل کنید و اگر زباله ای دیدید در برابر این همه زیبایی خم شوید و آن را بردارید.

مناظر طبیعی

اگر موقع طلوع میانکاله باشید، احتمالا فکر کنید که دارید رویا می بینید. منظره ای مه آلود و پر شده از صدای پرندگان. بوته های اطرافتان پر است از جاندارانی که چندان با مزاحمت های آدمی آشنا نیستند. ممکن است گاهی دسته ای از قرقاول را بترسانید یا کنجکاوی چند روباه و شغال را برانگیزانید.

مجوز ورود به میانکاله

برای بازدید از میانکاله احتیاج به مجوز دارید. البته اگر با تورهای دنیاگردی از اینجا بازدید می کنید، آژانس مربوطه کارهای مربوط به مجوز را می نماید. اما اگر به صورت شخصی می روید حتما به مجوز احتیاج دارید. دریافت مجوز کار سختی نیست. باید در ساعت اداری به سازمان حفاظت از محیط زیست بهشهر یا مازندران مراجعه کنید.

شماره تماس روابط عمومی محیط زیست بهشهر:

011-34526414

شماره تماس روابط عمومی محیط زیست مازندران:

5 - 33358813 - 011

اقامت در میانکاله

حقیقت این است که میانکاله بدون اقامتگاه و هتل است. بهتر است برای اقامت در یکی از شهرهای اطراف مثلا ساری یا گرگان هتل رزرو یا شب را در سوئیت اجاره ای سر کنید.

بهترین زمان سفر و بازدید از میانکاله

برای بازدید از میانکاله باید هدف خود را تعیین کنید. اگر هدف شما دیدن پرنده های میانکاله است بهترین زمان، زمستان است. چرا که اینجا پناهگاه پرندگان در فصل سرد سرزمین های سیبری است. در ضمن اگر نمی توانید از فکر تمشک های شیرین بیرون بیایید، بهترین زمان سفر به میانکاله همین زمستاناست.

اما اگر انار دوست دارید آن هم انار ترش، بهتر است اواسط مهر را برای بازدید از میانکاله انتخاب کنید.

حالا چگونه به میانکاله برویم

برای رفتن به میانکاله از هر جای ایران هستید خود را به ساری برسانید. از ساری بر طبق نقشه هر راستای که راحت ترید را انتخاب کنید. با این حال دو راستا زیر پیشنهاد می گردد.

می توانید از راستا نکا، بهشهر، بندر امیرآباد و میانکاله بروید. (راستا اول)می توانید راستا سورک (جاده فرودگاه ساری)، دشت ناز، گوهرباران، بندرامیر آباد و میانکاله را انتخاب کنید. (راستا دوم)

خوبی راستا دوم این است که می توانید سر راه از مزارع زیبای شمال، پارک دشت ناز و تالاب زاغمرز هم بازدید کنید.برای رفتن از تهران به میانکاله باید از جاده فیروزکوه خود را به ساری برسانید باقی راستا مانند بالاست.

لطفا به وقت طبیعت گردی، حتما نکات زیر را رعایت کنید:

حتما کیسه های زباله عظیم به همراه داشته باشید و به معنی واقعی، نه چیزی از طبیعت بردارید و نه چیزی در آن برجای بگذارید. اگر همه مردم بخواهند چنین کاری بنمایند از طبیعت چیزی باقی نمی ماند. (همان طور که خیلی مکان ها تا الان تخریب شده اند.)

زباله هایی مثل پوست میوه، پوست تخمه و زباله های تجزیه پذیر دیگر، همچنان زباله هستند و نباید در طبیعت جا گذاشته شوند. تصور کنید تعداد زیادی دنیاگرد زباله های ارگانیک خود را در طبیعت رها نمایند. طبیعت در کوتاه مدت ظرفیت بازیافت این همه زباله ارگانیک را ندارد.

به هنگام پیمایش در طبیعت یا کمپینگ، در صورت امکان حتما کیسه های پلاستیکی عظیم همراه داشته باشید و سعی کنید در راستای که می روید زباله ها را از روی زمین جمع آوری کنید. اگر همه این کار را بنمایند، به شکل چشمگیری شاهد کم شدن زباله ها در طبیعت خواهیم بود.

لطفا در طبیعت سکوت را رعایت کنید و آرامش مکان طبیعی را با بلند کردن صدای موسیقی و برگزاری جشن و میهمانی به هم نزنید. این احترام به اکوسیستم و البته دنیاگردان دیگری است که برای لذت بردن از سکوت به طبیعت سفر نموده اند.

لطفا در گروه های خیلی عظیم سفر نکنید. برای رفتن به طبیعت یک گروه دوستی در دو یا سه ماشین کافیست، ورود یکباره جمعیت عظیم به مکان طبیعی سرعت تخریب را بیشتر می نماید.

لطفا به هنگام کمپ زدن و اطراق شبانه در طبیعت، آرامش محل را با نورهای قوی و موسیقی بلند برهم نزنید. روشنایی کمپ و سر و صدا را حداقل نگه دارید و به طبیعت و به دیگر دنیاگردان احترام بگذارید.

لطفا تا جایی که ممکن است در طبیعت آتش روشن نکنید. اگر این کار را کردید، کنترل شده، کوچک و با مصرف حداقل مقدار هیزم باشد. حتما به هنگام ترک کردن کمپ، با آب کافی از خاموش شدن کامل آتش اطمینان حاصل کنید.

لطفا هرجا مرتع سرسبز و زیبایی دیدید با ماشین از وسط آن رد نشوید. اساسا لازم نیست همواره چشم اندازهای زیبا را پیاده یا با ماشین فتح کنیم! خیلی اوقات از دور تماشا کردن و عکس دریافت لذت بیشتری دارد.

لطفا به خصوص وقتی جاده شلوغ است، درست رانندگی کنید. لازم نیست همواره تخت گاز برانیم، لازم نیست دائما در کوشش برای سبقت دریافت از ماشین جلویی باشیم و لازم نیست هرسال اثبات کنیم که بعد از رانندگان تانزانیا، لیبی، مالاوی و جمهوری دموکراتیک کنگو، بدترین رانندگان دنیا هستیم! (اصلاح این یکی که دیگر دست خودمان است…)

همچنین بخوانید: