بگذاریم نوزاد گریه کند یا زود بلندش کنیم؟

به گزارش تور سریلانکا، گریه تنها راهِ ارتباطی نوزاد برای مثال برای درخواست غذا، امنیت و چیز های دیگر است. بنابراین، مراقبین نوزاد باید به گریه های او واکنش نشان دهند و ما به صورتِ اتوماتیک این کار را می کنیم. این یافته ها نشان می دهد که والدین به صورتِ غریزی می دانند چه زمانی بهترین زمان برای واکنش نشان دادن به نوزاد است و هر دو، هم والد و هم نوزاد، در گذر زمان خود را با این قاعده تطبیق می دهند. به نظر نمی رسد آن وقت که ما در جنگل و غار زندگی می کردیم و مجبور بودیم نوزاد را تنها در غار رها کنیم و به شکار برویم، گریه کردنِ نوزاد آسیبی به او وارد کرده باشد. این مسئله نمی تواند به یک گونه بسیار مقاوم آسیب بزند و ما هنوز گونه مقاومی هستیم.

بگذاریم نوزاد گریه کند یا زود بلندش کنیم؟

بحث ها درباره اینکه آیا نوزاد در حالِ گریه کردن باید به حالِ خودش رها شود یا اینکه والدین باید به محضِ شنیدن گریه او با سرعت به سراغش بروند، با انتشار نتایجِ یک پژوهش جدید که می گوید رها کردنِ بچه ها در این شرایط هیچ آسیبی به آن ها نمی زند، دوباره داغ شده است.

به گزارش خبرنگاران؛ نظریۀ وابستگی می گوید که والدین به محضِ شنیدنِ صدای گریه نوزاد باید به سراغش بروند و او را آرام کنند؛ طرفدارانِ این نظریه معتقدند که تنها گذاشتنِ نوزاد در هنگامی که گریه می کند می تواند اثراتِ منفیِ جانبی شاملِ تخریبِ پیوندِ بینِ والدین و فرزند و افزایشِ سطحِ استرسِ نوزاد را به همراه داشته باشد.

اما دیگران استدلال می کنند که بلند کردنِ نوزاد در این شرایط باعثِ شدیدتر شدنِ گریه او می شود و والدین باید نوزاد را به حالِ خودش رها کنند.

حالا محققان می گویند به این نتیجه رسیده اند که رها کردنِ نوزاد به حالِ خودش در مواقعی که گریه می کند، هیچ اثرِ منفی ای روی رشدِ رفتاری یا وابستگیِ او به مادر ندارد؛ بلکه ممکن است به رشدِ خود-کنترلی در آن ها منجر شود.

پرفسور دایتیِر وُلک، نویسنده همکار در پژوهشی که توسطِ دانشگاهِ وارویک، اجرا شده است، می گوید این یافته ها نشان می دهند که والدین نباید خیلی نگرانِ این باشند که کدامیک از این دو رویکرد درست است.

او می گوید: ما ممکن است پیازداغِ قضیه را زیاد کرده باشیم.

اِیمی براون، پرفسور در رشته سلامتِ عمومیِ بچه ها در دانشگاهِ سوآنسی، که در این تحقیق مشارکت نداشته می گوید، با این مقاله باید محتاطانه برخورد کرد.

در این مطالعه تعدادِ بسیار اندکی از مادران نوزادانِ خود را تا پیش از 18 ماهگی در هنگامِ گریه کردن به حال خود رها کرده اند و این مطالعه به ما نمی گوید که والدین چه مدت فرزندِ خود را تنها گذاشته اند و آیا این کار سودمند بوده یا نه.

او می گوید: این مطالعه اثبات نمی کند که گریه کنترل شده چیزِ سودمندی باشد. این مطالعه همچنین به این نکته اشاره نکرده که مادران با شنیدنِ صدایِ گریه نوزادانِ خود تا چه اندازه دچار استرس می شوند.

محققان از دانشگاهِ وارویک 178 نوزاد و مادرانشان را از بدوِ تولد تا 18 ماهگی در انگلستان ردیابی کردند. از مادران خواسته شد پرسشنامه هایی را پر کنند و گزارش دهند اغلب در کدامیک از برهه های زمانی که در این پژوهش به آن اشاره شده بود، نوزادان خود را به حال خود رها کرده اند تا گریه کنند؛ این برهه های زمانی به طورِ خلاصه شاملِ بعد از تولد، سه ماهگی، 6 ماهگی و 18 ماهگی می شد.

همچنین از مادران خواسته شد بگویند که اغلب در چه اوقاتی در روز و چه مدت زمانی نوزاد آن ها گریه کرده است.

محققان با استفاده از ضبطِ ویدیوییِ تعاملات بینِ مادر و نوزاد، میزانِ حساسیتِ مادران در دو برهه زمانی شامل سه و 18 ماهگی را بررسی کردند. آن ها همچنین در 18 ماهگی میزانِ رشدِ رفتاری و وابستگیِ نوزادان به مادران را ارزیابی کردند.

آن ها دریافتند که مادران به ندرت نوزادان خود را بعد از تولد به حالِ خود رها می کنند، اما با بزرگتر شدنِ نوزاد این اتفاق رفته رفته رایج تر می شود. در حدود دو-سوم از مادران تا سن 18 ماهگی اغلبِ اوقات یا برخی اوقات به گریه های کودک خود توجهی نشان نداده بودند.

محققان با استناد به یافته های خود مبنی بر اینکه نوزادانی که در بدو تولد چندین بار در حالِ گریه به حالِ خود رها شده بودند در 18 ماهگی کمتر گریه می کردند، به این نتیجه رسیدند که این کار می تواند فوایدی داشته باشد.

این تیم تحقیقاتی گفت که این کار به نظر نمی رسد آسیبی داشته باشد. آن ها هیچ تأثیرِ منفی ای روی سطحِ وابستگیِ مادر و نوزاد، میزانِ حساسیتِ مادر یا رشدِ رفتاری نوزاد در سن 18 ماهگی مشاهده نکردند. محققان رشدِ رفتاریِ کودک را از طریقِ ترکیبی از تکنیک ها شاملِ پرسشنامه هایی که والدین تکمیل می کردند، گزارش های روان شناسان و تماشایِ فیلمِ بازی نوزاد و والد ارزیابی کردند.

نویسندگان این پژوهش می گویند: ما نه توصیه می کنیم که والدین نوزاد را به حالِ خود رها کنند که گریه کند و نه می گوییم در این مواقع پاسخِ والدین باید واکنشِ آنی باشد.

وُلک می گوید این یافته ها نشان می دهد که والدین به صورتِ غریزی می دانند چه زمانی بهترین زمان برای واکنش نشان دادن به نوزاد است و هر دو، هم والد و هم نوزاد، در گذر زمان خود را با این قاعده تطبیق می دهند.

او همچنین گفت که منظور از این تحقیق این نبود که به والدین بگوید نوزادانِ خود، به خصوص در بدوِ تولد، را به حالِ خود رها کنند که گریه کنند.

گریه تنها راهِ ارتباطی نوزاد برای مثال برای درخواست غذا، امنیت و چیز های دیگر است. بنابراین، مراقبین نوزاد باید به گریه های او واکنش نشان دهند و ما به صورتِ اتوماتیک این کار را می کنیم. با این حال، اگر برای چند لحظه اجازه دهیم که نوزاد گریه کند، می تواند مفید باشد. به خصوص اگر این گریه در زمانِ گرسنگی نباشد. با این کار آن ها یاد می گیرند که خودشان را آرام کنند.

این تحقیق محدودیت هایی داشت شاملِ اینکه به جای مشاهده مستقیم بر مبنای گزارشِ افراد اجرا شده بود. این تحقیق همچنین نمی تواند توضیح دهد که آیا رها کردنِ کودک در هنگامِ گریه علتِ کوتاهتر شدن گریه های اوست.

وُلک می گوید، چون والدین نسبت به نوزادان خود بسیار حساس هستند، نمی توان گروهی را به عنوانِ گروه کنترل در نظر گرفت.

استفان اسکات، پروفسور در رشته سلامت و رفتارِ کودک در کینگز کالج لندن می گوید، تعدادی از مطالعات نشان داده اند که بچه های که بسیار موردِ توجه قرار می گیرند در سال های بعدِ زندگی با مشکلاتی روبرو می شوند و از مقاومتِ کافی برخوردار نیستند.

او می گوید یافته های اخیر رها کردنِ کودک به حالِ خود در هنگامِ گریه را با رویکرد های تکاملی توضیح می دهد که می تواند معنا داشته باشد. به نظر نمی رسد آن وقت که ما در جنگل و غار زندگی می کردیم و مجبور بودیم نوزاد را تنها در غار رها کنیم و به شکار برویم، گریه کردنِ نوزاد آسیبی به او وارد کرده باشد. این مسئله نمی تواند به یک گونه بسیار مقاوم آسیب بزند و ما هنوز گونه مقاومی هستیم.

منبع: The Guardian

ترجمه: سایت خبرنگاران

منبع: فرادید
انتشار: 27 اسفند 1399 بروزرسانی: 27 اسفند 1399 گردآورنده: tour-srilanka.ir شناسه مطلب: 847

به "بگذاریم نوزاد گریه کند یا زود بلندش کنیم؟" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "بگذاریم نوزاد گریه کند یا زود بلندش کنیم؟"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید