تراژدی در تراژدی؛ سوگنامه کرونا ، برادرم مرد - تور سریلانکا

به گزارش خبرنگاران، کانال تلگرامی باشگاه روزنامه نگاران معززی نیا در این خصوص نوشته است:

برادرم امروز مرد.

قاتلش کروناست.

پنج سال پیش به من گفتند سرطان خون دارم، بستری شدم، روزهای طولانی شیمی درمانی، قرنطینه و پیوند مغز استخوان را گذراندم، اشک ریختم بابت دور ماندن از زن و بچه ام. هر صبح، پرستارها و دکتر روان شناس می آمدند درباره ارزش زندگی، نیمه پر لیوان و مثبت اندیشی نطق می کردند.

پیوند که انجام شد، بعد از چهل روز قرنطینه در بیمارستان، سه ماه هم قرنطینه شدم در یک اتاق.

روز سوم خبر دادند پدرت مرد. گفتند نباید از آن اتاق بیرون بیایی. گفتند پدرت هم خواسته اش سلامتی تو بوده. بمان در همان اتاق، سوگواری هم نکن که باعث لطمه به پیوند می گردد. ندیدم پدرم را چطور دفن کردند. مادرم را بغل نکردم و یک دل سیر گریه نکردم.

سرپرستار تلفن زد و از ادامه زندگی گفت و این که همه اینها می گذرد. گفت منشأ بیماری تو استرس و شرایط زیستی بوده، فکری به حال خودت بکن. کار و زندگی ام را رها کردم، خودم را تبعید کردم یک گوشه جهان بلکه چند روز بیشتر زنده بمانم و دخترم، بی پدر عظیم نگردد.

چند ماه پیش هم کلاسی اش را در شلیک به آن هواپیما از دست داد، یک هفته در تب و تاب بودیم دوباره از مرگ و خبر مرگ دورش کنیم. تلاشی مهمل برای پاک نگه داشتن جهانی یک آدم جدید، بلکه مرگ، کمتر دور و برش بپلکد.

پنح سال است همین زندگی را دارم که شماها چند روز است دارید. قرنطینه، شستن دائم دست، دور ماندن از آدم ها و مراقبت های بهداشتی... تاوانی که بابت سیستم ایمنی ناقص بدنم می دهم. با خوردن دوز بالای کورتن، کنار آمدن با عوارض روانی اش، بی خوابی ها و عصبیت هایش. کورتون، چشم هایم را از بین برد و استخوان هایم را پوک کرد. با این جسم نحیف، زندگی را می گذرانم و می شنوم که می گویید نیمه پر لیوان را ببین که زنده مانده ای.

امروز خبر دادند برادرت مرد. دو روز پیش تلفنی حرف زدیم. می گفت دکترها اطمینان داده اند چند روز آنتی بیوتیک تزریق می کنیم و درست می گردد. مرخص می شوی...