رتبه اول شهرداری در رشوه و پارتی بازی - تور سریلانکا

به گزارش شرق؛ تازه ترین خبر درباره شهرداری تهران به تذکر دیروز یک عضو شورا برمی گردد که از رتبه اول شهرداری در رشوه و پارتی بازی سخن گفت و خواهان چاره اندیشی جدی شد. در کنار این سخنان عضو شورای شهر تهران، اخبار دستگیری و بازداشت ها در چندسال گذشته هم پر از بازداشت اعضای شورا و شهرداران در شهر و روستا های مختلف است. چرا شهرداری ها تا این اندازه فسادزا شده اند و چرا نگاه مردم به سالم بودن فرایند ها در شهرداری تا این اندازه منفی است؟

تأکید عضو شورا بر شناسایی افراد فاسد و رشوه گیر در شهرداری

خبر تازه درباره فساد شهرداری ها و به طور ویژه شهرداری تهران به تذکر دیروز رئیس کمیته بودجه و نظارت اقتصادی شورای شهر تهران برمی گردد. مجید فراهانی در تذکر خود به شهرداری تهران گفت: فساد آزاردهنده ترین و مشمئزنماینده ترین صفتی است که در روبروه با شهرداری تهران، شهفرایندان را آزار می دهد. دیو هفت سر فساد در شهرداری آن چنان در جای جای این سازمان عریض و طویل رخنه نموده است که متأسفانه در میان تمام دستگاه ها، هنوز شهرداری در زمینه میزان دریافت رشوه و پارتی بازی رتبه اول را دارد.

عضو شورای شهر تهران دراین باره راه حل هایی هم ارائه داد و گفت: در این میان بعضی عناصر فاسد هم با خود فکر می نمایند باید از این نمد برای خود کلاهی ببافند، به همین دلیل پدیده رشوه رخ می دهد و بعضی کارمندان با دریافت رشوه از مراجعان به نوعی سهم خود را دریافت نموده یا آنکه پارتی بازی می نمایند. برای مقابله با این شرایط شفافیت، شناسایی افراد فاسد و تشویق افرادی که تخلفات را گزارش می دهند، از بهترین پادزهرهاست.

فراهانی همچنین به ماده ای از قانون اشاره نمود که از تشویق فرد گزارش دهنده فساد حکایت دارد: بر اساس بند د ماده 2 آیین نامه پیشگیری و مبارزه با رشوه تشویق اشخاصی که تخلفات موضوع ماده (1) این آیین نامه را گزارش نموده و گزارش آنان منجر به صدور حکم قطعی براساس آیین نامه شده باشد، باید توسط دستگاه های اجرائی از جمله شهرداری ها انجام گیرد، مطمئنا در صورت تحقق این بند زمینه های شناسایی افراد فاسد، رشوه گیر و متخلف بیش از پیش فراهم خواهد شد.

فراهانی که ریاست کمیته بودجه و نظارت اقتصادی شورای شهر تهران را هم برعهده دارد، در ادامه مقابله با فساد را راه بازگرداندن اعتماد مردم دانست و دراین باره گفت: امروز در شرایطی هستیم که تنها مبارزه همه جانبه علیه فساد و رشوه می تواند اعتماد شهفرایندان را باز گرداند و در این میان مطالبه مردم برخورد با دانه درشت ها و نا امن کردن فضا به گونه ای است که هیچ کس به خود اجازه فساد ندهد.

بر همین اساس به عنوان نماینده مردم تهران در اجرای بند 3 ماده 80 قانون شورا های اسلامی کشور، درباره اجرائی کردن بند د ماده 2 آیین نامه پیشگیری و مبارزه با رشوه و تشویق اشخاصی که تخلفات را گزارش می دهند برای دومین بار به شهرداری تهران تذکر می دهم.

متن تکراری عضو شورا در انتقاد از فساد

ماجرای تذکر دیروز فراهانی درباره فساد در شورا و ضرورت مقابله با آن زمانی جالب تر می گردد که به آنالیز سوابق این تذکر ها در شورا بپردازیم؛ 25 شهریور دو سال پیش این عضو شورا تذکری مشابه دراین باره خطاب به شهردار مطرح کرد که حتی کلمات و جملاتی از آن تذکر با آنچه دیروز خوانده شده، یکسان است. اگر فرض را بر دقت این عضو شورا و مشاورانش بگذاریم، معنای این شباهت می تواند این باشد که در دو سال گذشته در مقابله با فساد عملا کاری انجام نشده تا جایی که یک عضو شورا از جملات دو سال پیش خود استفاده می نماید.

براساس خبری که خبرگزاری ها در 25 شهریور سال 97 منتشر کردند، فراهانی دو سال پیش در تذکری گفته بود: فساد آزاردهنده ترین صفتی است که شهفرایندان تهرانی را در روبرو با شهرداری تهران آزار می دهد. فساد دیو هفت سری در شهرداری تهران است که از جای جای این سازمان عریض و طویل رخنه کرد و متأسفانه در میان تمام دستگاه ها هنوز شهرداری در زمینه میزان دریافت رشوه و پارتی بازی رتبه اول را دارد.

این تذکر تکراری در فاصله دو سال به خوبی شرایط مقابله با فساد را نشان می دهد؛ یا ناظر چنان ضعیف عمل نموده که اطلاعات تازه ای ندارد و متن دو سال پیش را تکرار نموده یا اینکه در این دو سال شهرداری تهران در مقابله با فساد گام بلندی برنداشته است که بازهم از شرایط نامساعد مدیریت شهری در مقابله با فساد حکایت دارد.

چرا فساد در شهرداری این قدر زیاد است؟

زهرا توحیدی پژوهشگری است که پیش از این مدیریت پروژه طرح تدوین سند راهبردی مقابله با فساد در شهرداری تهران را هم برعهده داشته است. این پژوهشگری درباره فساد در شهرداری تهران و راه های مقابله با آن می گوید: شهرداری تهران در سال های گذشته در عمل تبدیل به سازمانی شده که مأموریت های پنهان و چشم انداز های سیاسی داشته است. چشم انداز ها و مأموریت هایی که اساسا با وظایف و نقش سازمان شهرداری منطبق نبوده است. این شرایط شهرداری و شهر تهران را به مرور گرفتار تأمین هزینه بلندپروازی گروه ها و جریان های سیاسی کرد که تبعات ساختاری و سازمانی عمیقی بر شهرداری گذاشته است.

توحیدی دراین باره ادامه می دهد: در این شرایط شهرداری تهران را در سطوح مختلف از معادلات کلان قدرت تا جذب پایگاه رأی در انتخابات های ملی و محلی وارد کرد. تأمین این هزینه ها در کنار مسائل ساختاری و تاریخی در کشور، زمینه ایجاد فرایند های فسادزا در شهرداری شده است.

این پژوهشگر در ادامه با نتایح یک پژوهش هم اشاره می نماید: براساس پژوهشی که تابستان 97 در شهرداری تهران انجام شد، به نظر می رسد که می توانیم زمینه های فساد در شهرداری را به چند دسته مهم تقسیم کنیم: اول زمینه های سازمانی: چنانچه اشاره شد مأموریت های غیرمنطبق با اهداف شهرداری تبعات ساختاری و سازمانی به همراه داشت. اینکه سازمانی فربه و کم کارآمد در این سال ها ایجاد شده بوروکراسی ای را تحمیل نموده که پیچ و خم ها و ناکارآمدی های آن می تواند بار فساد را نیز سنگین کند.

شما حالتی را در شهرداری می بینید که بخشی از شهرداری است که در چارت رسمی نیامده یا بین معاونت های مختلف جابه جا می گردد که خود این امکان نظارت و آنالیز را کاهش می دهد. یا صندلی و نقش شرکت ها و سازمان های وابسته شهرداری به نحوی است که اساسا امکان دورزدن نظارت بسیار زیاد است.

برون سپاری ها و ارتباط ارباب رجوع با شهرداری نیز شبکه مناف را از شهرداری خارج نموده است. به بخش های نظارتی گاه یا همراه می شوند یا توان نظارت ندارند. اختیارات مدیران در سطوح میانی نیز دست بازی برای تصمیم یا برای آنان ایجاد نموده که می تواند محمل دیگری برای فساد باشد.

توحیدی درباره زمینه های تأثیرگذار در ایجاد یا رشد فساد در شهرداری به موارد دیگری هم اشاره می نماید: زمینه دیگر مسئله برنامه ریزی است. در حالی که برنامه ریزی جامعی یا وجود ندارد یا اگر وجود دارد عموما صوری و غیرقابل تحقق است. امکان ارزیابی و نظارت برای تحقق اهداف محدود می گردد و همین جاست که سطح زیادی از هدررفت منابع یا فساد را خواهیم داشت. این نبود نظام برنامه ریزی دقیق، نرسیدن به یک سری اهداف را معمولا توجیه می نماید یا درباره جذب بودجه برای یک سری اهداف غیرضروری ضرورت هایی ایجاد گردد که همین منجر به فساد به نفع گروه هایی متعدد می گردد.

این پژوهشگر همچنین فرهنگ سازمانی حاکم بر شهرداری تهران را سومین زمینه فسادزا در این سازمان می داند: یک موضوع دیگر درباره فساد فرهنگ سازمانی است. در شهرداری تهران انگیزه کافی برای مبارزه با فساد وجود ندارد و معمولا هم مقاومتی در برابر آن نمی گردد و کسانی که می خواهند دراین باره مقاومت نمایند معمولا با فشار و حتی طرد از معادلات روبه رو می شوند. علاوه براین ساختار به گونه ای است که گاهی افراد و مدیرانی که انگیزه فساد ندارند برای پیشبرد برنامه های خود مجبور به دورزدن قانون می شوند.

در نهایت چهارمین زمینه فساد در شهرداری عوامل محیطی یا عوامل خارج از سازمان شهرداری تهران است. شورای شهر در شرایط حقیقی ضعیف تر و کم تخصص تر از آن است که بتواند بر شهرداری نظارت کند یا این فرایند های متنوع و متعدد محمل فساد را کنترل و مهار کند. یا ارتباط با دولت و نوسان های سیاسی حاکم بر آن نیز مؤثر است. به طور عمده دولت سهم درآمدی شهرداری را نیم پردازد و در عوض به تخلفات به دیده اغماض نگاه می گردد.

توحیدی می گوید: ذکر موارد فوق از جهت نبود که همه زمینه ها و فرایند های محمل فساد احصا گردد بلکه تأکید بر این است که فساد در شهرداری شبکه ذی نفعان متکثر و در سطوح مختلف دارد و این امر به هیچ وجه بر نهاد های نظارتی و برنامه ریزی پوشیده نیست؛ آنچه برای عبور از فساد ساختاری با شبکه ای مویرگی لازم است، اراده قاطع قدرتمند و واقعی است.

فساد در شهرداری و شورا ها به روایت آمار

ماجرای فساد در مدیریت شهری تنها به پایتخت ایران و یک دوره خاص خلاصه نمی گردد و اخبار قضائی از کشف فساد هایی در شهر و روستا های مختلف و در سال های متفاوت خبر می دهد. براساس اطلاعاتی که دفتر امور شورا های اسلامی شهر و روستای وزارت کشور در اختیار شرق قرار داده دراین سال ها دست کم یک دهم درصد از اعضای شورا ها و نیم درصد کل شورا ها منحل شده است. به عبارت دیگر هیئت مرکزی حل اختلاف از ابتدای دوره اول فعالیت شورا ها تا کنون تعداد 174 جلسه برگزار نموده که تعداد هزارو 753 مصوبه داشته است.

این هیئت در حدود 20 سال فعالیت خود به تعداد هزار و 46 مورد اعتراضات مربوط به شورا ها رسیدگی نموده که در نتیجه منجر به سرانجام عضویت حدود یک دهم درصد از کل اعضای شورا ها معادل 628 عضو شورای اسلامی شهر و روستا شده است. درباره انحلال شورا های اسلامی شهر ها هم فعالیت هیئت مرکزی حل اختلاف 44 پیشنهاد بوده که در مجموع با رد 18 مورد پیشنهاد، 26 شورای اسلامی شهر معادل نیم درصد کل شورا های اسلامی شهر به دلیل عدول از وظایف قانونی منحل شده است.

علاوه براین جست و جو در اخبار نشان می دهد که در همین چندسال گذشته بار ها شهردار یا مدیران ارشد شهری بعضی کلان شهر های ایران به اتهام فساد بازداشت شده اند که شرق پیش از این و هشتم مهر سال جاری در گزارشی با عنوان شهرداران در بند به این موضوع و موج بازداشت مدیران شهری به اتهام فساد در استان های کشور پرداخته بود.