مسجد جمکران 1068 ساله شد - تور سریلانکا

به گزارش گروه فرهنگی خبرنگاران، مهم ترین پایگاه شیعیان شیفته و عاشقان دل سوخته حضرت بقیه الله (عج)، مسجد مقدس جمکران در شش کیلومترى شهر مذهبى قم است. این مسجد به فرمان حضرت بقیه الله ارواحنا فداه، در بیدارى و نه در خواب تأسیس شد و در طول قرون و اعصار پناهگاه شیعیان و پایگاه منتظران و تجلّیگاه حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) بوده است.

تاریخچه تأسیس مسجد مقدس جمکران را به توضیح زیر آورده است:

شیخ فاضل، حسن بن محمد بن حسن قمی، معاصر شیخ صدوق در کتاب تاریخ قم از کتاب مونس الحزین فی معرفه الحق و الیقین ـ از تألیفات شیخ صدوق ـ بناى مسجد جمکران را به این عبارت نقل نموده است:

شیخ عفیف صالح حسن بن مثله جمکرانی می گوید:

شب سه شنبه، هفدهم ماه مبارک رمضان 373 هجری در سراى خود خفته بودم که جماعتى به درِ سراى من آمدند. نصفى از شب گذشته بود. مرا بیدار کردند و گفتند: برخیز و امر امام محمد مهدى صاحب الزمان صلوات الله علیه را اجابت کن که تو را میخواند. حسن بن مثله مى گوید: من برخاستم و آماده شدم، چون به در سراى رسیدم، جماعتى از بزرگان را دیدم. سلام کردم و جواب دادند و خوش آمد گفتند و مرا به آن صندلی که اکنون مسجد (مقدس جمکران) است آوردند.

چون نیک نگاه کردم، دیدم تختى نهاده و فرشى نیکو بر آن تخت گسترده و بالش هاى نیکو نهاده و جوانى سى ساله، بر روى تخت بر چهار بالش تکیه نموده و پیرمردى در مقابل او نشسته کتابى در دست گرفته بر آن جوان مى خواند.

بیش از شصت مرد که برخى جامه سفید و برخى جامه سبز بر تن داشتند، برگرد او روى زمین نماز مى خواندند. آن پیرمرد که حضرت خضر (علی نبینا و آله و علیه السلام) بود مرا نشاند و حضرت امام (علیه السلام) مرا به اسم خواند و فرمود: برو به حسن بن مسلم بگو: تو چند سال است که این زمین را عمارت می کنى و ما خراب می کنیم. پنج سال زراعت کردى و سال جاری دیگر باره آغاز کردی، عمارت می کنی، رخصت نیست که تو دیگر در این زمین زراعت کنی باید هرچه از این زمین منفعت برده ای برگردانی تا در این موضع مسجد بنا نمایند.

به حسن بن مسلم بگو: این جا، زمین شریفی است و حق تعالی این زمین را از زمین های دیگر برگزیده و شریف نموده است، تو آن را گرفته به زمین خود ملحق نموده ای! خداوند، دو پسر جوان از تو گرفت و هنوز هم متنبّه نشده ای؟! اگر از این کار بر حذر نشوی، نقمت خداوند از ناحیه ای که گمان نمی بری بر تو فرو می ریزد.

حسن بن مثله عرض کرد: سیّد و مولای من! مرا در این باره نشانی ضروری است؛ زیرا مردم سخن مرا بدون نشانه و دلیل نمی پذیرند. امام (علیه السلام) فرمود: تو برو رسالت خود را انجام بده، ما در این جا علامتی می گذاریم که گواه گفتار تو باشد. برو به نزد سیّد ابوالحسن و بگو تا برخیزد و بیاید و آن مرد را بیاورد و منفعت چند ساله را از او بگیرد و به دیگران دهد تا بنای مسجد بنهند و باقی وجوه را از رهق به ناحیه اردهال که ملک ما است بیاورد و مسجد را تمام کند و نصفِ رهق را بر این مسجد وقف کردیم که هرساله وجوه آن را بیاورند و صرف عمارت مسجد نمایند.

مردم را بگو تا به این موضع رغبت نمایند و عزیز بدارند و چهار رکعت نماز در این جا بگذارند: دو رکعت تحیّت مسجد، در هر رکعتی یک بار سوره حمد و هفت بار سوره قل هو الله احد (بخوانند) و تسبیح رکوع و سجود را هفت بار بگویند و دو رکعت نماز صاحب الزمان بگذارند، بر این نسق که در (هنگام خواندن سوره) حمد، چون به ایّاک نعبد و ایّاک نستعین برسند آن را صد بار بگویند و بعد از آن فاتحه را تا آخر بخوانند. رکعت دوم را نیز به همین طریق انجام دهند. تسبیح رکوع و سجود را نیز هفت بار بگویند. هنگامی که نماز تمام شد، تهلیل (یعنی لا إله الاّ الله) بگویند و تسبیح فاطمه زهرا (علی ها السلام) را بگویند. آن گاه سر بر سجده نهاده صد بار صلوات بر پیغمبر و آلش، صلوات الله علیهم بفرستند؛ و این نقل، از لفظ مبارک امام (علیه السلام) است که فرمود: فَمَنْ صلاّهما، فکأنّما صلّی فی البیت العتیق؛ هرکس، این دو رکعت (یا این دو نماز) را بخواند، گویی در خانه کعبه آن را خوانده است.

حسن بن مثله می گوید: در دل خود گفتم که تو این جا را یک زمین عادی خیال می کنی، این جا مسجد حضرت صاحب الزمان (علیه السلام) است. پس آن حضرت به من اشاره کردند که برو! چون مقداری راه پیمودم، بار دیگر مرا صدا کردند و فرمودند: در گلّه جعفر کاشانی چوپان بُزی است، باید آن بز را بخری. اگر مردم پولش را دادند با پول آن خریداری کن وگرنه پولش را خودت پرداخت کن. فردا شب آن بُز را بیاور و در این موضع ذبح کن. آن گاه روز چهارشنبه هجدهم ماه مبارک رمضان، گوشت آن بُز را بر بیماران و کسانی که مرض صعب العلاج دارند انفاق کن که حق تعالی همه را شفا دهد.

آن بُز، ابلق است. مو های بسیار دارد. هفت نشان سفید و سیاه، هر یکی به اندازه یک درهم در دو طرف آن است که سه نشان در یک طرف و چهار نشان در طرف دیگر آن است. آن گاه به راه افتادم. یک بار دیگر مرا فرا خواند و فرمود: هفت روز یا هفتاد روز ما در اینجاییم.

برای آشنایی بیشتر با تاریخچه تاسیس مسجد جمکران به اینجا مراجعه کنید.