سرنوشت ناطق در انتظار باهنر؟ - تور سریلانکا

به گزارش شرق، باهنر در مصاحبه روز گذشته اش با روزنامه خراسان هم گفته بود: هر کسی هم پیش ما می آید و می خواهد کاندیدا شود، می گویم تو یکی کاندیدا نشو تا تعداد کمتر شود. اگر کسی اصرار داشته باشد کاندیدا شود، می گویم پس خیالت راحت باشد رقیبی به نام مهندس محمدرضا باهنر ندارید.

این گفته ها درست مشابه سخنانی است که فردی دیگر در همین جناح، در سال های نه چندان دور بر زبان آورده بود؛ اکبر ناطق نوری هم در دو مقطع نزدیک و دور بعد از سال 76 گفته بود: در دنیا سیاسیون باید عمر سیاسی برای خود تعریف کنند، کهنه کارهای سیاسی باید به اتاق فکر بروند. در زمینه ورود به انتخابات احساس تکلیف شرعی نمی کنم و در جناح یا گروه خاصی نیز قرار نمی گیرم.

ناطق نتوانست رسالت نیمه تمامش را هیچ وقت تمام کند، همان سال 84 شورای هماهنگی نیروهای انقلاب را به وجود آورد اما این شورا پیروز نبود. کسی حرف ناطق را نخواند و ایده اش مبنی بر بودن در اتاق فکر نه در آن شورا و نه در هیچ شورای دیگری به ثمر ننشست. به احتمال زیاد باهنر هم نخواهد توانست در کسوت کارگردانی چندان پیروز حاضر شد. اگرچه سال ها رخت کنندگی مجلس از تنش کنده نمی شد و نقشش هم در مجلس همان صحنه گردانی پشت و جلو صحنه بود تا جایی که درباره اش گفته می شد در مجالسی که حضور داشته، جریانی یا تصمیمی بدون اراده او رخ نمی داد. خودش هم گفته است که فکر می کنید تصمیمی در آن مجالس گرفته می شد، بدون اینکه من در جریان باشم! اما او الان دیگر در مجلس نیست. او دو دوره است که در هیچ انتخاباتی شرکت نکرده است.

اوایل گمان بر این بود که رخت بهارستان را کنده تا رخت پاستور بپوشد اما اوضاعش در جریان اصولگرایی به شکلی نبود که در میان نامزدهای این دو دوره اخیر دیده شود. آن شوق و اشتیاقی هم که در برخی چهره ها سال هاست برای رسیدن به پاستور دیده می شود و به هر ابزاری چنگ می زنند، حداقل در ظاهر رفتار باهنر مشاهده نمی شد. برخی تحلیل ها برآورد می کردند که او با توجه به همان خصلت بازی گردانی پشت صحنه اش احتمالا بدون سروصدا پشت صحنه در حال کارگردانی است تا زمانی که صحنه برای آمدنش مناسب شود. اما به نظر می رسد که باهنر هوشمندتر از این حرف هاست و جهت باد را در میدان سیاست اصولگرایی به خوبی تشخیص داده است. می داند این سال ها به چهره های سنتی و متأخرتر جریان اصولگرایی میلی نیست و برایش فرش قرمز پهن نشده است تا به نامزد یکه تاز این جریان بدل شود.

به نظر می رسد که اهل رقابت های درون گروهی هم نیست. اما این انتظار را دارد تا حداقل به مدد تجربه سالیان او در عرصه سیاست، سهمش را در جایگاه شیوخ و بزرگان حفظ کنند و اجازه راهبری و مشخص خط مشی به او بدهند. باهنر اما اینجا را هم اشتباه می کند. این جایگاه هم سال هاست متزلزل شده و این روزها با عنوان پدرسالاری و پدرخواندگی از آن یاد می کنند. این جایگاه 16 سال است که از بین رفته، از همان سال 84. پیش تر فردی مانند اکبر ناطق نوری سعی اش را کرد که آن را برای خود نگه دارد. نه تنها نتوانست بلکه به مرور از همان جایگاه قبلی هم رانده شد تا اینکه کلا به حاشیه سیاست رفت. شرایطی که پیش تر ناطق نوری و این روزها علی لاریجانی، محمدرضا باهنر، احمد توکلی و الیاس نادران در آن قرار دارند، با تفاوت هایی تقریبا شبیه هم است.

به عبارت شفاف تر دور این چهره ها در جریان اصولگرایی تقریبا تمام شده و بازی دست دیگران است. به عنوان نمونه، هم باهنر و هم نادران و تا حدی هم احمد توکلی هر سه نقدهایی به برخی رفتارها و عملکردهای اصولگرایان در مصادر و مسندهای مختلف دارند از شهرداری قالیباف تا مجلس فعلی. الیاس نادران جزء معدود چهره های فعلی مجلس است که به هم قطارانش نقد وارد می داند؛ درست مانند باهنر که بارها و بارها منتقد رفتار فعلی مجلسیان شده است. توکلی هم منتقد عملکرد شهردار سابق و رئیس فعلی مجلس بوده و هم اخیرا در ماجرای نفوذ برخی چهره ها نزد روحانیون و مراجع صحبت های صریحی داشته و نسبت به رواج انحراف و خرافات هشدار داده است.

رگه هایی از عقلانیت، انصاف و عمل گرایی و به ویژه پایبندی بر برخی اصول در رفتار همه این چهره ها ثابت است و غیبت آن در اصولگرایان متأخر یا همان چهره هایی که این روزها جریان اصلی محسوب می شوند، شاخص. مثلا باهنر در مصاحبه ای که دیروز با روزنامه خراسان داشته، گفته است: من که 28 سال کننده مجلس بودم هر قصوری در مجلس اتفاق افتاده من حق ندارم فرافکنی کنم. اگر بودجه ای تصویب کردیم و اشکالاتی داشته، حتما باید عذرخواهی کنم و طبیعی است. اینکه همه اپوزیسیون و طلبکار بشویم درست نیست. متأسفانه امروز شرایط کشور این طور شده که قوای کشور فقط همدیگر را نقد و به ناکارآمدی محکوم می کنند، حتی اتهام نفوذ و جاسوسی می زنند که خیلی ظلم است. محمدرضا باهنر چند بار در این یک سالی که حدودا از آمدن مجلس یازدهم اصولگرا می گذرد، از کننده های مجلس انتقاد کرده است. مثلا یک بار گفته است برخی از کنندگانی که برای بار نخست به مجلس می آیند، می گویند در دوره های قبل هیچ کاری صورت نگرفته است و من می خواهم بیایم همه چیز را درست کنم، اما بعد از شش ماه که در مجلس حضور یافتند، می بینند خبری نیست. او در مصاحبه ای گفته بود: مردم نیز اطلاع کافی از اختیارات کننده ندارند.

البته مردم حق دارند، چرا که در حاکمیت نیستند اما کننده ای که می خواهد به مجلس برود، باید متوجه این موضوع باشد. از سویی عمده نامزدهای انتخاباتی ریاست جمهوری هم همین گونه هستند. من با دکتر قالیباف و تعدادی از کنندگان گفت وگو و برادرانه به آنها توصیه کرده ام که در مجلس چه کارهایی می توانند انجام دهند که به دل مردم هم خواهد نشست و خرجی هم ندارد، چرا که اکنون خرج انداختن گردن دولت، مسئله ای را حل نمی کند.