اختلال هویت تمامیت بدن و میل به قطع اندام ها - تور سریلانکا

افراد مبتلا به اختلال BID از نظر ظاهری تمام استانداردهای لازم برای داشتن بدنی سالم را به نمایش در می آورند، اما همیشه حسی شبیه به ناقص بودن دارند: این افراد برای رسیدن به غایی ترین ورژن خود، به قصع یکی از اعضای بدن خود احساس احتیاج می نمایند.

گفته می گردد این موضوع ناشی از آن است که تصویری که شخص از بدن خود در ذهن دارد، با شرایط فیزیکی واقعی اش تفاوت دارد.

یک راه برای توصیف اختلال هویت تمامیت بدن به صورت روان شناختی اینست که آن بخش خاص از مغز که به تصویر ذهنی از بدن اختصاص داد، اتصال کمتری با دیگر بخش های مغز داشته و همین باعث شکل گیری طوفان های درونی می گردد.

محققان ژورنال Current Biology اخیرا به پژوهش روی این اختلال پرداخته و 16 مردی که می خواهند پای چپ سالم خود را قطع نمایند را روبه روی 16 مرد دیگر که چنین احتیاجی را احساس نمی نمایند قرار داده و اسکن های مغزی دو گروه را با یکدیگر مقایسه نموده اند.

اتصالات مغزی کمتر در افراد مبتلا به BID

پیتر بروگر، پروفسور عصب شناسی و روان پزشکی اعصاب در دانشگاه زوریخ شرح می دهد: ما متوجه ارتباطی مستقیم میان شرایط ذهنی و تغییرات ساختار و عملکرد ذهنی شده ایم.

افرادی مبتلا به اختلال هویت تمامیت بدن معماری عصبی بسیار متفاوتی با دیگر افراد در لوب میانه ای خود دارند؛ بخشی از مغز که حواس و بازخوردهای به دست آمده از نیمه پایینی بدن را کنترل می نماید. این بخش از مغز مبتلایان، ارتباط کمتری با دیگر نقاط مغز آن ها دارد.

لوب آهیانه ای که به تصویر ذهنی افراد در رابطه با بدن شان ارتباط دارد نیز در مبتلایان BID اتصالات کمتری داشت و تراکم کمتر ماده خاکستری نشان می دهد فعالیت عصبی کمتری در بدن وجود دارد.

جیانلوکا سائتا، نویسنده اصلی مقاله مورد اشاره و دانشجوی دکترا در دانشگاه زوریخ در این باره شرح می دهد که: این احساس که یک عضو به بدن ما تعلق دارد، کاملا متکی بر فعالیت عصبی است و اینکه کدام عضو به تمام نقاط مغز متصل شده.

بنابراین داشتن میزانی کافی از ماده خاکستری در نقطه ای معین از مغز برای ایجاد تصویری سالم از بدن در ذهن کاملا ضروری تلقی می گردد.

سائتا ادامه می دهد: جالب اینکه متوجه شدیم هرچه ماده خاکستری در نقاط درست مغز کمتر باشد، تمایل به قطع عضو بیشتر شده و اشخاص مبتلا به BID هم بیشتر به گونه ای رفتار می نمایند که انگار دچار قطع عضو شده اند.

یک اختلال نادر

در ادبیات پزشکی، تنها 200 مورد مبتلا به BID وجود دارد اما انتظار می رود که در یازدهمین ویرایش بیماری های بین المللی طبقه بندی شده (یا ICD-11) به BID هم اشاره گردد و محققان آن را اختلال استرس بدنی یا تجربه بدنی توصیف می نمایند. بازنگری بعدی در بیماری های بین المللی طبقه بندی شده قرار است در ماه ژانویه سال 2022 میلادی صورت بگیرد.

بروگر برای نخستین بار زمانی توجهش به این اختلال جلب شد که در پدیده ای مشابه، افرادی را دید که علی رغم رشد ناقص اعضای بدن شان، احساس می کردند آن عضو خاص از بدن را به صورت کامل در اختیار دارند.

بروگر در این باره می گوید: یکی از موارد زنی بود که بدون دست و پا به دنبال آمده بود اما می توانستیم ببینیم که آثار داشتن دست و پا در ذهن او وجود دارد. اگر چنین چیزی امکان پذیر است -یعنی مغز شما حاوی امضای عضوی باشد که هیچوقت به صورت فیزیکی آن را نداشته اید- بنابراین با خودمان فکر کردیم که کاملا ممکن است مغز شما علی رغم رشد کامل و معمول فیزیک بدن، از آن امضای خاص بی بهره باشد.

در حال حاضر که این مقاله نوشته می گردد، هیچ درمان معینی برای اختلال اختلال هویت تمامیت بدن وجود ندارد، اما سائتا خاطر نشان می نماید افراد مبتلا زمانی که به نقص عضو مد نظرشان می رسند، فقط از این پشمان هستند که چرا این کار را زودتر انجام ندادند.

با این همه، اینطور نیست که همه افراد قادر به قطع عضو خود باشند و به این ترتیب بسکمک از مبتلایان به BID در تمام زندگی خود احساس ناراحتی می نمایند.

سائتا می گوید بعضی از افراد برای حل مشکل به سراغ استفاده از ویلچر رفته و حداقل تظاهر به داشتن عضوی ناقص می نمایند.

قربانیان BID به صورت معمول نسبت به شرایط خود سکوت اختیار نموده و فارق از افرادی که در فروم ها و انجمن های آنلاین لب به سخن درباره شرایط خود می گشایند، یافتن افرادی که چنین شرایطی را پشت سر می گذارند برای محققان و پزشکان کاری سخت است.

بروگر شرح می دهد: هرگونه تخمین راجع به میزان رواج BID نخست احتیاجمند معیارهای دقیق عیب شناسی است. یافته های ما برای معنا بخشیدن به این معیارها مفید خواهند بود. چنین چیزی در نهایت به عنصری کمک رسان در توسعه یک درمان احتمالی برای اختلال خواهد بود.

بروگر و سائتا امیدوارند که قادر به یافتن راهی غیر از جراحی برای درمان مبتلایان به اختلال هویت تمامیت بدن باشند، مانند تحریک مغناطیسی مغز یا تحریک عمیق مغزی با الکترودهای تعبیه شده. تا به امروز اثبات شده که تحریک سلول های مغز در درمان انواع شدید از افسردگی که در برابر درمان مقاومت نشان می دهند کارآمد بوده و محققان امیدوارند در درمان اختلال هویت تمامیت بدن نیز قادر به استفاده دوباره از همین راه چاره باشند.

منبع : دیجیاتو