تغییر پارادایم مرزنشینان از اقتصاد کولبری تا اقتصاد جهانی - تور سریلانکا

جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی لوگو از بهترین و باتجربه ترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی لوگو و آرم تجاری تا برندینگ حرفه ای را با بهترین قیمت از ما بخواهید.

به گزارش گروه اقتصادی خبرنگاران، مشکل عمده در رابطه با استان های مرزی این است که رسالتی برای آن ها تعریف نشده است، یک کرد نمیداند نقش او در آینده ایران کجاست، نبود راهبرد برای اداره کشور و نگاه نفتی به خارج از کشور عامل مسلط این امر است، تبدیل این مناطق به هاب های تجاری و اعطای اختیارات اقتصادی-تجاری بیشتر به این مناطق از اصول اساسی حل معضل است. کولبری معلول دید بسته و کوتاه سیاستگذار ماست

مسائل کولبران و مرزنشینان و همچنین مهاجرت از این مناطق به مراکز مسئله ای حاد و تاریخی شده است، اما راهکار ریشه ای و اساسی همچنان در دستورکار دولت قرار نگرفته است. اما به راستی چه ظرفیت هایی در دل این مناطق وجود دارد؟

ارتقای رسالت یک استان از کولبری به مدیریت آینده مناطق مجاور در کشور های همسایه

مختصات روزگار فعلی در قرون گذشته و با شکل گیری چارچوب های دولت-ملت به این روز رسید، چارچوبی که در آن یک گروه از انسان ها در میان مرز هایی تعریف شده جغرافیایی محصور شده و با اعمال اراده یک دولت با مختصاتی مدرن از جمله معین زبان و فرهنگ رسمی به قید در می آیند، اما به نظر میرسد این میراث وستفالیا در دوره کنونی و بروز عصر شبکه در حال کمرنگ شدن است، در دنیای فردا و با از بین رفتن اکثریت روستا ها تا 2050 تمدن ها از مختصات دولت-ملت به سمت مختصات مردم-شهر ها پیش بروند، در این مختصات دیگر مرز ها به نوعی کمرنگ شده و شهر هایی مهم خواهند شد که نقشی تمدنی را در حوزه خود بازی نمایند، بر همین اساس جامعه شناسانی نظیر ابراهیم فیاض پیشنهاد میدهند تا چندین شهر ایران مراکز تمدنی آینده شوند، از جمله زابل برای شبه قاره، مشهد برای آسیای میان و تبریز برای قفقاز و آسیای دور، بر همین اساس باید خود را برای دورانی از تمدن شهرنشینی آماده کنیم، در این مختصات جدید کنش های شهری و استانی به کنش های محلی از جمله حاشیه نشین علیه مرکز مبدل میشود، عناصر فعال محله خواهند بود و در چنین وضعیتی روابط انسان طبیعت کمرنگتر شده و روابط انسان-انسان قوت بیشتری میگیرد، همین باعث میشود تا مبنای بسیاری از سیاستگذاری ها عرف شود، فلذا برنامه ریزی های پایین به بالا قوت بیشتری باید گرفته و عناصر مرکزی برنامه ریزی کنشگران اجتماعی و شهری قرار گیرند.

مشکل عمده در رابطه با استان های مرزی این است که رسالتی برای آن ها تعریف نشده است، یک کرد نمیداند نقش او در آینده ایران کجاست، نبود راهبرد برای اداره کشور و نگاه نفتی به خارج از کشور عامل مسلط این امر است. بی دلیل نیست کولبری!

برداشتن مرزها؛ قدم اول ارتقا از کولبری

ضرب المثل مشهوری است که میگوید اگر کالا ها از مرز نگذرند سرباز ها میگذرند، در عصر جدید ما جنگ ها آنقدر که پیشتر بود نظامی نیستند بلکه ما در عصر جنگ های اقتصادی به سر میبریم، سرباز ها هم قاچاقچیانی هستند که کالا های قاچاق را حمل مینمایند، در همین رابطه کشور هایی مانند کشور های اروپایی که توانسته اند بیشترین همکاری اقتصادی و هماهنگی را با یکدیگر رقم بزنند برنده هستند.

ذکر این نکته الزامیست که بزرگی اقتصاد هر کشوری بستگی دارد با بزرگی حوزه سیاسی اش، به عنوان مثال یکی از پایه های اصلی ثروت در هند، چین و آمریکا وسعت جغرافیای سیاسی آنهاست، کشور های اروپایی نیز به دلیل در دست داشتن مناطق کوچکتر نسبت به سایر کشور های دنیا حوزه سیاسی خود را به واسطه ایجاد هماهنگی های بین اتحادیه ای گسترش داده اند.

در رابطه با مناطق مرز کشور نیز همه چیز بستگی به این دارد که کشور چقدر بتواند نفوذ سیاسی در کشور های همسایه پیدا کند، این نفوذ سیاسی در عرصه اقتصادی یعنی گسترش پیمان های اقتصادی و به صفر رساندن هزینه مبادله با این کشورهاست. به عنوان مثال اگر نفوذ سیاسی ایران در اقلیم کردستان عراق بیشتر شود، فرصت های اقتصادی کرد های مرزنشین ایران دوبرابر خواهد شد.

تحریم شکنی و ایجاد هاب های تجاری

ظرفیت بزرگ مرزنشینان در همه جا دارا بودن پیوند های فامیلی با قومی با آنسوی مرز است، همین بزرگ ترین منفذ برای جا انداختن کالا های ایرانی در کشور های همسایه است، به همین ترتیب اگر این فضا باز شود این کالا در کشور های بعدی نیز به صورت دومینووار ورود میکند، مشکل اصلی، اما نبود سازوکار های رسمی برای به رسمیت شناختن چنین فعالیت هاییست، ایجاد بازارچه های مرزی و مواردی اینچنین مواردی قوی ای نیستند، بلکه راه اساسی برای این راه حمایت از ایجاد تعاونی های صادراتی و ایجاد مراکز آموزش عالی آموزش تجارت و بازرگانی در چنین مناطقی است.

از دیگر ضعف های این مناطق نبود زیرساخت کامل برای تجارت است، شرح آنکه تجارت یک منظومه کامل از ارکان و عناصر مختلف است. یکی از این ارکان رکن دارا بودن زیرساخت های اقتصادی و تنظیم نماینده این جریانهاست، به زبان ساده این مورد بدین معناست که سازمان بورس در چنین مناطقی حضور و نفوذ سازمانی به نسبت ضعیفی دارد.

روش های بودجه متوازن استانی؛ مرز و و عبور از اقتصاد کولبری

یکی از موارد کلیدی در اصلاح ساختار بودجه اصلاح سلولی آن است، این امر بدین معناست که سلول های بودجه در مقیاس های استانی باید فعال و سازوکار به توازن رساندن آن به خود استان ها محول شود، در این روش استان درآمد های خود را در ذیل قوانین ملی با هزینه های خود تراز میکند و یک اولویت تخصیصی برای صرف منابع در داخل خود پیدا میکند، در چنین مدلی به منظور اینکه استان مرزی ذینفع واردات نشود در ترازنامه استانی واردات به عنوان عامل بدهی لحاظ میشود و به مقتضای آن در پازل قوانین ملی برخورد میشود. همچنین از ظرفیت های درونی استان مانند منابع معدنی به صورت بهینه استفاده خواهد شد.

یک مشکل ریشه ای؛ نبود قدرت سیاستگذاری در استان های مرزی

مشکل اساسی در قبال عموم استان های کشور این است که این استان ها توان سیاستگذارانه بسیار پایینی دارند، به بیان بهتر عمده توان سیاستگذاری در اندیشکده ها و پژوهشکده های تهرانی تجمیع شده است، از عمر مجلس کنونی که دیگر زمانی باقی نمانده است، ولی بزرگترین باقیات و صالحات برای یک نماینده استانی این است که بتواند با ایجاد اندیشکده های استانی سیاستگذاران محلی را ترتبیت کند، با مجموعه های فکر و اندیشه و سیاست است که یک استان میتواند سری در سر ها بالا کند.

منبع: راهبرد معاصر